Meneer Boek met de Sint op bezoek in Huis van Compassie
‘Meneer Boek’ is een prentenboek vol verhaaltjes en humoristische tekeningen. Deze zijn gemaakt door de Nijmeegse Joris Leijten en zijn moeder Clémence. Het prentenboek kan worden voorgelezen aan kinderen vanaf vijf jaar. Verder is er bij het verhaal over Meneer Boek een lesboek en worden er vier verhaaltjes in een liedje bezongen.
Meneer Boek is onderdeel uit een reeks: ‘Een leukere wereld’ zo ook Madame Poubelle, zij kan alles hergebruiken. Een nieuwe titel is in de maak. Meer informatie vind je op de website: www.meneerboek.nl
Op drie december komt Meneer Boek op bezoek in het Huis van Compassie. Er zijn dan een heleboel kinderen op bezoek. We eten gezamenlijk een hapje, Meneer Boek vertelt het Sinterklaasverhaal en Sint komt ook op bezoek. (Jammer genoeg is er geen mogelijkheid meer om u op te geven, de zaal is vol met kinderen en hun ouders.)
We spraken met Meneer Boek. In het bezoekerscentrum van Green Capital te Nijmegen zit Meneer Boek op een bankje. Wanneer ik de deur van het houten onderkomen open groet Meneer Boek mij hartelijk. Wanneer we beiden plaats nemen begint hij vrijwel direct enthousiast te spreken over zijn manier van leven. ‘Ik houd van feesten, van mijn eigen feesten en alle andere, Waaronder het Sinterklaasfeest. Ik vind het fijn om dat samen met anderen te vieren, ‘zegt hij met een vriendelijke lach. In boeken in de bibliotheek ben ik opzoek gegaan naar het verhaal achter de feesten, ik vertel die verhalen. Ik ben daarbij graag een entertainer en voel mezelf thuis op de bühne.’
Optreden
‘Ik heb een oude jas, die ik altijd aan doe wanneer ik het podium opga. Die trek ik uit, nadat ik mezelf voorgesteld heb aan het publiek. Onder mijn jas zit een pak dat Madame Poubelle gemaakt heeft.’ Meneer Boek laat een foto zien waarin hij in het pak gehuld is: ‘Kijk, dat zijn mijn knickerbockersokken of zoiets, mijn broek en een jasje met witte kraag. Ik heb altijd een boek onder mijn arm.’ Inderdaad zie ik op de foto een boek onder zijn arm. Het is een boek over feesten. ‘Ik heb inmiddels meer dan honderd boeken in huis, ’vertelt hij verder. Die boeken heb ik gekocht bij boekhandelaren. Ik ben ook lid van de bibliotheek. Ik ben namelijk heel nieuwsgierig niet alleen naar feesten maar ook wil ik alles weten over dinosauriërs, Green Capital tot aan het rijden van een bus. Veertien maart 2018 heb ik in de bibliotheek opgetreden, dat was heel gezellig. Binnenkort ga ik optreden in het Huis van Compassie. Drie december om precies te zijn. Ik ben er nog nooit geweest en heel benieuwd naar de mensen die komen, naar wat Sinterklaas voor iedereen in petto heeft en welke wensen in vervulling gaan. In ieder geval ga ik voorlezen en een praatje met de goedheiligman maken. Ik laat het allemaal over me heen komen en heb er ontzettend veel zin in!’
Robert Heijnen
Nu is Meneer Boek een personage en ik ben benieuwd naar de speler van deze fictieve figuur. Hoe is het zo gekomen dat Robert Heijnen in deze rol terecht gekomen is? We schakelen over van Meneer Boek naar Robert ‘hemzelf’ en hij steekt van wal: ‘Ik ben voor deze rol gevraagd door Joris Leijten, een van de twee schrijvers van de prentenboeken Meneer Boek en Madame Poubelle. Hij en zijn moeder zijn de bedenkers en uitvoerders van beide boeken. Joris en ik kennen elkaar vanuit de ‘Gebroeders van Lymborch’ een terugkerend middeleeuws festival in Nijmegen. Ik heb tot 2014 gewerkt als docent Nederlands en ben daarna begonnen met diverse vrijwilligerstaken. Ik lees iedere woensdagochtend voor in de bibliotheek aan kinderen van nul tot vier jaar, geef voorlichting in Green Capital aan onder andere scholieren en ga iedere vrijdagmiddag naar een broertje en zusje om hen voor te lezen via de Voorleesexpress. Ik leer het jongetje klokkijken. Lezen is een rode draad in mijn leven en dat heeft Joris opgepikt. Zo doende dat hij mij gevraagd heeft voor de rol als Meneer Boek.’
Traditionele feesten
Wanneer ik Robert vraag wat hij van traditionele feesten vindt komt er een mooi verhaal los: ‘Ik heb thuis met mijn eigen kinderen niet veel aandacht besteed aan feesten. Maar wel op school. Ik heb lesgegeven aan leerlingen van een islamitische school, daar vierden we het Suikerfeest. Later ben ik met asielzoekers gaan werken die ouder waren, namelijk zestien tot achttien jaar. Ik heb geprobeerd om tijdens de Nederlandse les aandacht te besteden aan tradities die in Nederland van belang zijn. Hoe wij Nederlanders omgaan met dat soort feesten. Een leuke anekdote is dat we een kerstfeest vierden zonder kerstliedjes. In die tijd was er een hit van Marco Borsato: ‘Dromen zijn bedrog’ alle leerlingen zongen dit nummer. Tijdens mijn lessen behandelden wij veel Nederlandstalige nummers en daar koppelde ik spelletjes aan door bijvoorbeeld woorden weg te laten, die zij moesten invullen . Het was mijn manier om de studenten Nederlands te leren. Verder heb ik ingevoerd tijdens de les dat het in Nederland traditie is om je verjaardag te vieren. Eind jaren negentig had ik met asielzoekers te maken die nog nooit hun verjaardag hadden gevierd. Dus heb ik een kalender gekocht met verschillende jaartellingen, waaronder een Byzantijnse. Ik wist wanneer iedereen ongeveer jarig was en daar besteedde ik aandacht aan. Ik trakteerde en legde uit hoe we een verjaardag vieren. Mijn eigen verjaardag werd ook gevierd. We speelden dan bingo, ik gaf uitleg over Nederlandstalige muziek uit mijn jeugdjaren en gaf daar voorbeelden van.’
Dan kijkt Robert wat dromerig en er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. ‘Mensen vinden het fijn om aandacht te krijgen. Daarom kan feesten goed voor ze zijn. Ik zie nog altijd die stralende koppies voor me toen we met ons allen ‘Dromen zijn bedrog’ zongen. Leerlingen kwamen graag bij me. Ik maakte altijd een hele show van de lessen Nederlands. In de lessen zat een goede structuur, maar ik probeerde met taal- of woordspelletje de lessen niet saai te laten zijn. Het is belangrijk om lol in het leven te maken. En dat lol maken doe ik ook als Meneer Boek. Oud-leerlingen waren aanwezig tijdens de voorstelling in de bieb en ze vertelden me dat ze het heel leuk vonden om mij weer eens in actie te zien.’
We verheugen ons op de komst van Meneer Boek in het Huis van Compassie!
Tekst: Caroline van Uden
Redactie: Het is een besloten bijeenkomst: Helaas zijn er geen kaarten meer beschikbaar.